De situatie

De verzoeker heeft een kledingwinkel in het hogere segment in Amsterdam, en een nevenvestiging in een andere plaats. De maatregelen in verband met de coronacrisis hebben geleid tot financiële problemen door een fors omzetverlies. De steunmaatregelen zijn ontoereikend om de kosten te dekken. Er is sprake van een grote betalingsachterstand bij leveranciers en een openstaande schuld bij een financier die niet kan worden betaald. Ook zijn door de liquiditeitsproblemen geen middelen om te investeren in een nieuwe kledingcollectie.

Na de lock-down wil de verzoeker de onderneming going concern verkopen. Het herstructureren van de schulden door middel van een WHOA-akkoord moet ervoor zorgen dat kandidaten zich melden om de winkel(s) over te nemen.

Op basis van bovenstaande informatie heeft de rechtbank vastgesteld dat de onderneming in een toestand verkeert waarin het aannemelijk is dat zij met het betalen van haar schulden niet zal kunnen voortgaan.

Wat is het verzoek?

Tegelijkertijd met het deponeren van een startverklaring heeft de verzoeker een verzoek ingediend tot het aanwijzen van een herstructureringsdeskundige. Bij het verzoekschrift was slechts 1 offerte van een mogelijke kandidaat toegevoegd. Om de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van een herstructureringsdeskundige te bewijzen, moeten in principe 2 of 3 offertes worden voorgelegd. Om aan deze voorwaarde te voldoen, heeft de rechtbank de verzoeker in de gelegenheid gesteld om het verzoekschrift aan te vullen met nog 1 of 2 kandidaten. Vervolgens heeft de verzoeker een 2e offerte ingediend.

Wie wordt de herstructureringsdeskundige?

Het is aan de rechtbank om te bepalen wie de herstructureringsdeskundige wordt. De 1e kandidaat betreft een advocaat uit Amsterdam en de 2e kandidaat is een schuldhulpverlener voor ondernemers uit Garyp.

Beide voorgestelde kandidaten beschikken over de ervaring en competenties om herstructureringsdeskundige te zijn. Ook kunnen beiden kandidaten hun taak onafhankelijk en onpartijdig uitvoeren. Beide offertes gaan uit van een geschatte tijdsbesteding van 40 uur tegen ongeveer hetzelfde tarief. Het doorslaggevende argument bij de keuze is de afstand tussen het werkgebied en de vestigingsplaats van de herstructureringsdeskundige. Volgens de rechtbank kan de keuze voor de dichtstbijzijnde kandidaat mogelijk leiden tot een betere inschatting van de levensvatbaarheid en waardering van de onderneming, en het (daarbij) benutten van het lokale netwerk. Op basis van dit argument wordt de 1e kandidaat (de advocaat uit Amsterdam) als herstructureringsdeskundige aangewezen.

Conclusie

Uit deze zaak blijkt dat de rechtbank ook andere partijen dan advocaten geschikt acht als herstructureringsdeskundige, zoals een schuldhulpverlener voor ondernemers. Een opvallend punt is dat afstand tot het werkgebied uiteindelijk een doorslaggevende factor is. Dit kan voor verzoekers een mogelijkheid zijn om een voorkeurskandidaat door te drukken.