‍

‍

‍

Er zijn veel discussies gaande over de dwangcrediteuren. Dit zijn de crediteuren die de ondernemer graag buiten het WHOA-akkoord wil houden. Daar zijn verschillende redenen voor:

• De crediteur is belangrijk voor de voortzetting van het bedrijf;

• Er is een emotionele band met de crediteur;

• De ondernemer wil geen onrust veroorzaken bij de crediteur.

De Belastingdienst worstelt hier ook mee. Wanneer kan de Belastingdienst instemmen met het niet meenemen van bepaalde crediteuren? Hiervoor moet ieder dossier apart beoordeeld worden op basis van de omstandigheden.

Welke dwangcrediteuren worden vaak buiten het akkoord gelaten? Vaak gaat het hierbij om een bank, een pensioenfonds of een leverancier die onvervangbaar is.

Soms is er ook sprake van een leverancier onder eigendomsvoorbehoud of een crediteur die een garantie van een ander kan krijgen. Uiteindelijk beoordeelt de medewerker van de Belastingdienst of een crediteur een dwangcrediteur is. U mag daarover natuurlijk wel in discussie gaan.

Veel ondernemers realiseren zich niet dat er bij de Belastingdienst een heel ander normenkader is. Vaak denken ondernemers in een kosten- en batenanalyse. De Belastingdienst gaat niet lichtzinnig om met het doorstrepen van vorderingen. Om dat perspectief helder te krijgen, is het belangrijk dat we kennis met elkaar delen en feedback geven over de uitvoering.

Verschil tussen WHOA-beleid en regulier beleid  

Er zijn grote verschillen tussen het beleid dat de Belastingdienst voert voor een WHOA-traject en een normaal saneringstraject. De belangrijkste verschillen zijn:

• In de WHOA zijn versoepelingen doorgevoerd die in het normale saneringstraject nog steeds niet terugkomen;

• Bij de WHOA kunnen bepaalde schuldeisers buiten het saneringstraject gehouden worden en dat kan niet bij het reguliere beleid.

De verwachting is dat de leidraad invordering later aangepast wordt, zodat deze beter aansluit op het WHOA-beleid. Jasper Graaff kan zich voorstellen dat de versoepelingen vanuit de WHOA dan ook in het reguliere beleid worden opgenomen.

De Belastingdienst heeft een uitgebreid kwijtscheldingsbeleid. Gaat het bij het uitvoeren van dit beleid vooral om het naleven van de regels, of kijkt de Belastingdienst meer naar de opbrengst?

De beleidstoepassing in de praktijk kent veel vrijheid. Er is ruimte voor een soepele toepassing van het beleid. Maar hoe krijgt deze menselijke maat vorm in de praktijk?

Een grote rol voor de invorderingsmedewerker

De Belastingdienst heeft duizenden medewerkers die zich met invorderingen bezighouden. Deze medewerkers hebben allemaal hun eigen gedachten, een eigen beoordelingsruimte en een eigen beschikkingsruimte.

Daarnaast zitten er ook open normen in het beleid. Een voorbeeld hiervan is dat het aanbod substantieel moet zijn. Daarvoor geeft de Belastingdienst geen bandbreedte, want dat beknelt de invorderingsmedewerkers. Het is juist goed dat ze hierbij ruimte krijgen voor eigen invulling.

Voor de ene medewerker zal het financiële plaatje belangrijker zijn, en voor de andere ontvanger het volgen van het beleid. Dus er is een duidelijk beleid, maar er is ook ruimte voor maatwerk en eigen interpretatie.

Tip van Jasper Graaff: ga in vooroverleg met de Belastingdienst

Het vooroverleg is heel belangrijk voor het saneringstraject. De ondernemer kan hierna inschatten of het traject haalbaar is. Daarnaast bepaalt het vooroverleg de route: gaat u een informele of formele procedure volgen? Zonder vooroverleg met de invorderaar, weet u niets. Dat maakt het volgen van een procedure heel moeilijk.

Er zijn invorderaars die graag in vooroverleg gaan, maar er zijn ook invorderaars die dit moeilijker vinden. Ze zijn bijvoorbeeld bang dat ze toezeggingen doen die ze niet kunnen naleven. Hierdoor zijn sommige invorderingsmedewerkers terughoudend in het toezeggen van een vooroverleg.

Probeer altijd in vooroverleg te gaan. Veel invorderaars van de Belastingdienst staan hiervoor open en in de meeste gevallen werkt het. Een vooroverleg tussen de invorderaar en een professioneel adviseur is eigenlijk een informele afstemming waarbij kennis wordt overgedragen. Hierin zijn geen toezeggingen nodig.

Het is belangrijk dat de invorderaars begrijpen dat ze niet direct toestemming hoeven te geven. Ze kunnen altijd in overleg gaan en daarna een antwoord geven. Wees dus niet bang om het gesprek aan te gaan met elkaar. Samen in gesprek gaan is altijd goed.

Werken aan invorderen met een welwillende blik

Invorderen blijft mensenwerk. Bij het starten van een WHOA-procedure bent u volledig afhankelijk van een persoon. Er zijn medewerkers die perfect meewerken, tot volslagen gesloten deuren. Wanneer we met elkaar in gesprek gaan, zoals tijdens de Alles over WHOA kennisbijeenkomst, krijgen we meer begrip voor elkaar.

Bij het invorderen is het belangrijk dat medewerkers hun gezonde verstand gebruiken. Soms lijkt de regelgeving heel strikt, maar we hebben altijd te maken met de beginselen van behoorlijk bestuur.

U mag uitzonderingen maken en afwijken. De Belastingdienst werkt met een welwillende blik en kent bij twijfel toe. Daarmee is er genoeg ruimte, maar de medewerker moet die wél zien en genoeg steun krijgen van bovenaf. Dat probeert de Belastingdienst richting haar medewerkers te benadrukken.

‍

Krijgt u zelf te maken met een WHOA-traject? Lees dan onze artikelen op de website en abonneer u op onze podcast. Zo bent u optimaal voorbereid op uw WHOA-traject. Bent u zelf een professional binnen de wereld van herstructurering? Sluit u dan aan als sponsor of herstructureringsdeskundige en deel uw ervaringen met andere professionals. Zo blijven we van elkaar leren.